Als jou antwoord op deze vraag “Ja” is, lees dan over mijn zoektocht naar meer energie en wat ik daarbij als allerbelangrijkste ontdekking heb gedaan!

Jarenlang heb ik gedacht: “Ik ben iemand met weinig energie”. Als kind was dat zeker niet zo, maar ik denk dat het rond mijn 18de begon. Ik werkte met plezier in de kapsalon, maar als ik even niets te doen had, ging ik in het keukentje zitten met de volgende woorden: “Ik ben zo moe!”

Op naar de huisarts. Na het bloedprikken bleek dat ik ijzer tekort had. Daar kreeg ik pilletjes voor die wel wat leken te helpen. Toen de pilletjes op waren dacht ik: “Moet ik nu mijn hele leven deze pilletjes blijven slikken?” Daar voelde ik niets voor.

Ik bleef wel last houden van een futloos gevoel

Daar wilde ik wel verandering in brengen. Via mijn moeder kwam ik bij een vrouw terecht die Touch for health deed. Via spierspanningstesten kwam zij erachter dat ik een overgevoelige reactie heb op suiker en dat ik te weinig water dronk om de afvalstoffen uit mijn lichaam af te voeren.

Een tijdje hield ik me heel strikt aan het geen suiker eten en merkte ik wel verschil. Daarna deed ik het met periodes, vooral als de klachten me te erg werden. Het water drinken ben ik vanaf toen heel trouw gaan doen en blijven doen.

Het bleef halen en brengen met mijn vermoeidheid, ook toen ik uit huis ging en ging samenwonen. Ik zag anderen laat naar bed gaan en dat wilde ik ook. Ik wilde niet vroeg naar bed, dat vond ik zonde van mijn tijd. Het gevolg was dat ik overdag vaak vooruit sleepte en met een in en in wit gezicht rond liep.

Een andere manier om mijn leven te leven

Ook in die tijd ging ik op zoek naar andere wegen om van mijn futloosheid af te komen. Kennelijk had ik een innerlijk gevoel dat er voor mij een andere manier mogelijk was om mijn leven te leven.

Van de kapsalon maakte ik een overstap naar het maatschappelijk werk. In die tijd sliep ik op mijn vrije dagen het liefst het klokje rond. De tijd dat ik wakker was bleef ik doordraven. Op mijn werk hoorde ik aan het klikken van mijn hakken op de gang hoe druk ik wel bezig was.

Ik ging door met mijn studie, mijn werk en mijn drukke sociale leven, tot ik één dagje thuis bleef van mijn werk, omdat ik zo moe was. Eén dag werd een week, één week werden er twee. Pas toen ik zes weken thuis was kon ik toegeven dat ik echt niet meer kon. Ik had een burn-out. Dat was in 2001.

Altijd moe zonder duidelijke oorzaak

Ik ging van het bed naar de bank en terug. Ondertussen schreef ik toch nog mijn scriptie af, want ik wilde wel tegelijk met mijn studiegenootjes afstuderen. Na het afstuderen kon ik pas echt toegeven aan de vermoeidheid.

De jaren erna tot nu is één groot onderzoek geweest. Wat doe ik waardoor ik zo moe wordt? Wat put mij uit? Daar heb ik veel uiteenlopende antwoorden op gevonden in de richting van voeding en hoe ik voor mijn lichaam zorg. Maar ook hoe ik om ga met emoties en in welke patronen ik vastloop. Het belangrijkste en overkoepelende antwoord dat ik vond is: Ik zorgde altijd voor anderen. Bij alles wat ik deed had andere mensen in gedachten.

Ik had de goedkeuring nodig van anderen. Zij moesten wel denken dat ik goed bezig was, dat ik hard genoeg werkte, dat ik lief genoeg was, dat ik ….. vul maar in. Alles opdat die ander mij maar de moeite waard zou vinden en mij niet in de steek zou laten.

De belangrijkste les die ik heb geleerd is om eerst goed voor mezelf te zorgen en mezelf te zien en waardevol te vinden, zodat ik dat niet van buiten hoef te halen. Ik kan nu mezelf geven wat ik nodig heb en mezelf daarmee vullen. Vanuit die volheid kan ik voor anderen zijn en aan anderen geven, in plaats van dat ik bij de ander iets wil halen.

Ik heb juist veel energie en voel me niet meer futloos

Ondertussen weet ik dat ik juist heel veel energie heb, als ik het maar op een manier gebruik die bij mij past. En ja, ik ben soms nog moe, maar nu mag ik moe zijn en uitrusten. Zwaardere vermoeidheid is echter een signaal dat ik van mijn eigen weg af ben geraakt. Dan onderzoek ik wat er speelt en zie ik bijvoorbeeld dat ik te veel heb gedaan en dat mijn lichaam tijd nodig heeft om bij te tanken of dat ik toch weer in mijn oude patroon terecht ben gekomen en weer eerst aan de ander denk. Ik hoef niet meer tegen de futloosheid te vechten, want ik zie mezelf.En in mezelf is de enige plek waar ik mijn energie kan regelen.

Wil jij ook meer energie? Meld je dan aan voor de nieuwsbrief waarin ik je op de hoogte houdt van nieuwe blogs, waarin je meer tips krijgt voor meer energie.